'அடியோஸ் அமிகோ' -மலையாள திரைப்படம் விமர்சனம்

படம் பார்த்தப்பின் ஏனோ... வாய் விட்டு அழணும் போல தோன்றியது. 

ஒரு சின்னக் கதையை எடுத்துக்கொண்டு சரசரவென, நூல் பிடித்து, வல்லியதொரு சுவாரசியமான திரைக்கதையாக்குவதில் சேட்டன்கள் மகா சமர்த்தர்கள். அப்படி நெட்பிளிக்ஸில் வந்து கவனம் பெற்ற மலையாள படம்தான் 'அடியோஸ் அமிகோ'  (படம்: தமிழில் டப் செய்யப்பட்டிருக்கிறது.)

அம்மாவை ஆஸ்பத்திரியில் சேர்ந்திருக்கும் ஒருவனுக்கு, ஆஸ்பத்திரி செலவுக்கு 25 ஆயிரம் தேவைப்படுகிறது. தங்கையிடமிருந்து போன் வந்து கொண்டே இருக்கிறது. யார்யாரிடமோ பணம் கேட்கிறான். எல்லோரும் கை விரிக்க....ஏற்கனவே வாங்கி கொடுக்காமல் இருக்கும் நண்பனிடமே மீண்டும் கேட்கிறான். குடிக்க பணம் கேட்கிறான் என்று நினைத்து அவனை திட்டி தீர்க்கும் அவனது நண்பன்; முடிவில்... "எதையாவது பண்ணி தொலைக்கிறேன், பஸ்ஸ்டாண்டுக்கு வா" என்கிறான். 

 

அவன் பஸ்ஸ்டாண்டில் காத்திருக்கிறான். 

கிடைக்கும் பஸ்ஸில் ஏறி, நினைக்கும் இடத்தில் இறங்கி ஜாலியாக ஊர் சுற்றும்,  ஒரு பெரிய பணக்காரரின் மகன் ஒருவன் மகா குறும்புக்காரன், மகா போதைக்காரன். கத்தையாக பணத்தை வைத்துக்கொண்டு இஷ்டத்துக்கு குடித்துவிட்டு பணத்தை வாரியிறைக்கும் ரகளையான மனிதன் அவன், அந்தப் பஸ்ஸ்டாண்டிற்கு வருகிறான். 

25 ஆயிரம் பணம் வேண்டி காத்திருக்கும் அவனும் (சூரஜ் வெஞ்சரமூடு), கத்தையாக பணம் வைத்திருக்கும் இவனும் (ஆசிப் அலி), அந்தப் பஸ்ட்டாண்டில் ஒரு புள்ளியில் சந்திக்கிறார்கள்.

அதன் பிறகு என்ன நடக்கும் ? என்று நீங்கள் நினைப்பதற்கு மாறாக, புது ரூட் பிடித்து பயணிக்கிறது 'அடியோஸ் அமிகோ' திரைப்படம். 

அன்றாட வாழ்வாதரத்திற்காக போராட வேண்டிய எளிய மனிதராக தன்னை ஒப்பிட்டு கொண்ட சூரஜ், பாத்திரம் அறிந்து விளையாடி இருக்கிறார். 

இதில் நிறைய அவமானங்களை சந்திக்கவேண்டிய தருணங்களை அப்படியே நமக்கும் கடத்திவிடுகிறார். என்னவொரு தேர்ந்த நடிப்பு, ஆசம் !!

சூரஜ் என்ற தேர்ந்த நடிகனுக்கு இணையாக டஃப் கொடுத்து நடித்திருக்கிறார் ஆசிப் அலி. பணக்கார வீட்டுப் பிள்ளையாக குடி போதையில் அவர் அடிக்கும் லூட்டிகள் A1 ரகம்.

இவரது அடாவடித்தனத்தால் சூரஜ் போன்ற இவரது தந்தை உட்பட அனைவரிடமும் அவமானங்களை சந்தித்துள்ளார். 

படம் முழுவதுமே இருவர் மட்டுமே பெரும்பாலான நேரங்கள் திரையில் இருப்பதால் கொஞ்சம் தொய்வு இருந்தாலும், சுகமான நகர்வுகளால் அதை நாம் உணராமல் செய்துவிடுகிறார் படத்தின் இயக்குநர்.  

 மிக எதார்த்தமான கதைக் களம் நமக்குள் ஒரு ஆசுவசத்தை ஏற்படுத்துகின்றது. அந்த இழையோட்டமான பிரதிபலன் பாராத அன்புக்கு படத்தின் முடிவு ஒரு ஜீவனை தந்துவிடுகிறது. அதன் தாக்கம் நம்மை கண்கலங்க செய்துவிடுகிறது.

கதை : தங்கம்

இயக்கம்: நஹாஸ் நாசர்.

பி.கு: 'அடியோஸ் அமிகோ' என்ற ஸ்பானிய (ஸ்பானிஷ்) மொழிக்கு 'போய்வருகிறேன் நண்பா', அல்லது 'விடைபெறுகிறேன் நண்பா' என்ற அர்த்தம்.

-மபா

#adiosamigomovie 

#அடியோஸ்அமிகோ

🔴LIVE: பாரா ஒலிப்பிக்ஸ் ஷாட்புட் (குண்டு எறிதல்) Para Athletics - Men's Shot Put & Women's Shot Put | Day 7

கவிஞர் ரவி சுப்ரமணியனோடு ஒரு சந்திப்பு !

 

 

கவிஞர் ரவி சுப்ரமணியன்

               ரொம்ப நாளாக கவிஞர் மற்றும் ஆவணப்பட இயக்குநர் ரவி சுப்ரமணியன் அவர்களை சந்திக்க வேண்டும்  என்று நினைத்திருந்தேன்.
தொடர் வேலைப் பளுவால் அது தள்ளிக் கொண்டே போனது.  இவ்வளவிற்கும் அலுவலகம் போகும் வழியில்தன்  அவரது வீடும் இருக்கிறது.  இன்று திடுதிப்பென்று அவரைப் பார்க்க கிளம்பிவிட்டேன்.  புரசைவாக்கம் கெல்லீஸ் பகுதியில் இருக்கிறது அவரது வீடு.  

போன் செய்ததும், ஆர்வமாக வரவேற்றார்.

புரசைவாக்கம், கெல்லீஸ், அயனாவரம் என்று திரும்பிய திசையெங்கும் மெட்ரோ ரயில் வேலை நடைபெறுகிறது.  'இன்றைய சிரமம், நாளைய வசதிக்காக'  என்று நினைத்துக் கொண்டு ஒரு வழியாக புரசை தானா தெரு வழியாக உள்  நுழைந்து, ஜமாலியா, ஓட்டேரி,  அயனாவரம் நம்மாழ்வார்பேட்டை தாண்டி அவரது விலாசத்தை அடைந்துவிட்டேன்.

"வேறு யாராக இருந்தாலும்,  ஐந்து வாட்டியாவது அட்ரசைக் கேட்டு போன் செய்திருப்பார்கள், நீங்கள் டக்கென்று வந்துவிட்டீர்களே...?"  என்றார் ரவி சார்.

 என்னை போன்ற மார்கெட்டிங் மனிதர்களுக்கு    விலாசம்  தேடுவது  பெரிய  சிரமமான  வேலை இல்லை, அது எளிதானது. எந்த ஒரு விலாசத்திற்கு ஒரு கீ வேர்ட் இருக்கும், அதை பிடித்துக் கொண்டால் போதும்.  

காலை  உணவு இல்லை என்பதால், Mid Morning Meals ஐ அப்போதுதான் முடித்து அமர்ந்திருந்தார் கவிஞர் ரவி சுப்ரமணியன்.   அடர்த்தியான சிகை, சரியான திராவிடக் கலர்,  அதிராத மென் குரல், புன்னகை தளும்பாத முகம் என்று ஒரு  படைப்பாளிக்கான சர்வலட்சணமும் அவரிடத்தில் இருந்தது. 

இசையின் மீது தீராப் பற்றும், அவரது மென் குரல் பாடல்களும்  இலக்கிய மேடைகளில் ஏக பிரபல்யம்.  

தமிழின் குறிப்பிடத்தக்க ஆவணப்பட இயக்குநரான ரவி சுப்பிரமணியன், இந்திரா பார்த்தசாரதி, மா. அரங்கநாதன், ஜெயகாந்தன், சேக்கிழார் அடிப் பொடி, டி.என்.ராமசந்திரன்,  திரிலோக சீதாராம் போன்ற தமிழின் குறிப்பிடத்தக்க இலக்கிய ஆளுமைகளைப் பற்றிய ஆவணப்படங்களை இயக்கியிருக்கிறார்.  

எழுத்தாளர்கள் எம்.வி.வெங்கட்ராமன், கரிச்சான் குஞ்சு, மா, அரங்கநாதன்,  தேனுகா போன்றோரிடம் நெருங்கிப் பழகியவர்.  

எம்.வி.வி.தனது கடைசி காலத்தில் , 'ரவி சுப்ரமணியன் மெட்ராஸ் போய்ட்டான்...இனி வரமாட்டான்' என்று ஆதங்கத்தோடு கேட்கும் அளவிற்கு தனது  அன்பை  அவர்களிடத்தில் பதியம் செய்தவர்.

எத்தனை எத்தனை இலக்கிய  ஜாம்பவான்களைப் பார்த்து இருப்பார், பழகி இருப்பார்.  ஒரு இலக்கிய ஆளுமையாக இருந்தாலும், எந்தவித படாடோபமும் இன்றி  எளிய மனிதராக என்னோடு பேசிக் கொண்டு இருந்தார். 

கும்பகோணம், காவிரி, டைமண்ட் தியேட்டர், புருஷோத் விஹார், அரசு கலைக் கல்லூரி, பெரியக் கடைத் தெரு   என்று  பேசிக் கொண்டு இருந்தோம்.  கும்பகோணம் அருகில்தான் எனது ஊரும் என்பதால்,  அவரோடு மிக எளிதாக பொருந்திப் போக முடிந்தது.

 இயக்குநர்கள் அரவிந்த ராஜ், லிங்குசாமி, கவிஞர் பிருந்தாசாரதி என்று கும்பகோணத்திலிருந்து கிளைத்தெழுந்த படைப்பாளிகளைப் பற்றி சிலாகித்து பேசினார்.

தனது பெரும் மதிப்பு மிக்க சொத்துக்களை, உறவுகளுக்கு   கொடுத்துவிட்டு, தன்னை முழுமையாக இலக்கியத்திற்கு அர்ப்பணித்துக் கொண்ட உயர்ந்த மனிதர். 

அவரது படைப்புக்களில் மிளிரும் அழகியல் போன்றே அவரது உரையாடலும் அழகாக  இருந்தது.   

உரையாடலின் இறுதியில் நான் எடுத்த படங்களை அவருக்கு வாட்ஸ்ப்பில் அனுப்பி வைத்திருந்தேன். படத்தைப் பார்த்தவர்... "செழியன்  எடுத்தா மாதிரி இருக்கு, தேர்ந்த ஒளிப்பதிவாளர் எடுத்தா மாதிரி அழகாக எடுத்து இருக்கீங்க" என்று பாராட்டினார்.

மதிய வெயில்...உக்கிரம் குறைந்து நிலா போன்று காய்ந்து கொண்டிருந்தது !

-மபா

#ரவிசுப்ரமணியன்
#கும்பகோணம்
#mabaclicks