"தொலைக்காட்சி பெட்டி ஒரு அறிவு வளர்ச்சி சாதனமென்பதில் சந்தேகமில்லை. எங்கள் வீட்டில் யாராவது தொலைக்காட்சி பார்க்க ஆரம்பித்தால் நான் பக்கத்து அறைக்குசென்று புத்தகம் படிக்க ஆரம்பித்து விடுவேன் " என்கின்றார் கிரெஸ்கொமார்க்ஸ்.
எங்கள் வீட்டில் மிகப்பெரிய ஒரு விரோதியா இது நாள் வரையில் இருந்து வந்த டிவி பெட்டியை, கடந்த ஜனவரி ஒன்னாம்தேதியன்று தலையை சுத்தி ஒரு மூலையில் வைத்துவிட்டோம்.
சின்னதாக ஆரம்பிச்ச பிரச்சனை, பெரியதாக வெடித்து டிவி பெட்டியை தூக்கி தூர எறிந்து விட்டது.
வழக்கம்போல் என்அருமை புதல்வி கையில் ரிமோட் கன்றோலோடுதான் துயில் கலைந்தாள். ஒரு யு கே ஜி வாண்டுக்கு இந்தளவிற்கு டிவி மோகம் தேவையா என்ற கேள்வி எனக்குள் பலமாக எழுந்தது. டிவி யின் ஆதிக்கம் சிறுவர்களின் வாழ்வில் நிறைய நேரத்தை எடுத்துக்கொண்டு விடுகிறது. அவர்களால் நாம் சொல்லும் எதையும் காது கொடுத்து கேட்க முடிவதில்லை. அம்மா, அப்பா, தாத்தா, பாட்டி, மாமா, மாமி, அக்கா போன்ற உறவு முறைகளில் அவர்களால் கலந்து பழக முடிவதில்லை.
வரும் பொங்கலுக்கு எங்கள் கிராமத்திற்கு போகலாம் என்று சொல்லும் போது என் மகள் வர மாட்டேன் என்கிறாள். கேட்டால் அங்கு "தாத்தா எப்போதும் நீவ்ஸ் சேனல் தான் பாப்பாரு அதனாலே அங்கு வேண்டாம் " என்கிறாள். அந்தளவிற்கு டிவி யின் தாக்கம் வருங்கால தலைமுறை யினரிடம் இருக்கிறது.
இதனால் பெற்றோருக்கும் குழந்தைக்குமிடையே பரஸ்பரம் அன்னியோன்யம் குறைகிறது. இது எந்த வகையில் பார்த்தாலும் டிவி பார்பதென்பது அவர்கள் நலத்திற்கு கேடானதுதான்
நமக்கு உயர் கல்வி கற்கும்போது தெரிந்த பல விழயங்கள், அவர்களுக்கு இப்போதே தெரிந்து விடுகிறது. டிவியில் நல்லதும் வருகிறது, பொல்லாததும் வருகிறது.
இதையெல்லாம் கவனத்தில் கொண்டு, 'புத்தாண்டில் புது உறுதிகொள்வோம்' என்ற வீர முழக்கத்தோடு சட்டேன்று எடுத்து, பட்டென்று ஒரு மூலையில் வைத்து விட்டோம். அன்று அபார்ட் மென்ட் முழுவதும் இது தான் டாக்.
இனி என் மகள் டோரா -புஜ்ஜிக்கு யாரு அப்பா? என்று கேட்க மாட்டாள்.
என்ன நமக்குத்தான் ஒரு சானலையும் பார்க்க முடிவதில்லை. ஹூம் ! சில நல்ல விழயங்க ளுக்காக சில வற்றை இழப்பதில் தவறு ஒன்றும் இல்லை.
நீங்களும் முயற்சி செய்யுங்களேன்?
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக